In 1987 zocht Wim Uilenbroek een koele ruimte in zijn huis voor zijn koudwater zeevissen. Hij pakte twee emmers en een schop en begon te graven onder zijn woning tussen de heipalen door, recht onder de deurmat bij de voordeur. Veertig kuub vette klei werkte hij naar boven. Uilenbroek ging steeds meer ondergronds. Wat ooit begon met een gezellige aquariumbak in de huiskamer was uitgegroeid tot een uit de hand gelopen hobby.
Het ondergronds zeeaquarium werd officieel geopend op 28 april 1990. In vier jaar tijd kwamen ruim 10.000 mensen naar een Utrechts rijtjeshuis in de wijk Lunetten om het wonder van zeevissen die onder de woonkamervloer zwemmen met eigen ogen te aanschouwen. Hij kreeg de bijnaam ‘Mol van Lunetten’ en die had hij te danken aan het feit dat Uilenbroek eigenhandig en in tweeënhalf jaar tijd de kruipruimte onder z’n rijtjeshuis uitgroef tot stahoogte. In die extra ruimte bouwde hij 15 wonderlijke zeeaquaria. Met onder andere roggen, kreeften, krabben en vele andere bijzondere zeedieren. In de achtertuin hield hij een bassin met haaien.
Tijdens een zeer warme zomer in 1994 ging het mis. Op 4 augustus won de zon het van de airconditioning die het water moest afkoelen en een bacterieplaag veroorzaakte ademnood bij de haaien, vissen en krabben. Van de ene op de andere dag zag Wim Uilenbroek een groot deel van zijn levenswerk instorten. Zijn Marinarium ging dicht. In 1996 is Wim Uilenbroek met zijn gezin naar Zeeland verhuisd en heeft daar de Middellandse Zeetuin Uilenbroek gecreëerd wat weer een nieuwe bezienswaardigheid is geworden.